خلاصه:
پرنسس مونونوکه، یکی از ده کارتون برتر جهان، من را برآن داشت تا مقاله ای با همین عنوان بنویسم تا سعی کنم به سوالاتی درباره غم های دیرینه جهان پاسخ دهم.
ما وارث جهان نیستیم. ما برادری خود را ثابت نکرده، ادعای ارث و میراث کردیم.
در میان همه انسانها ما معماران از همه گناه‌کارتریم، معمارانی که در برابر خواسته‌های گاهی تمام نشدنی و منفعت طلبی‌های بی‌حد برخی کارفرمایان سر تعظیم فرود آوردند، معمارانی که بیشتر را بیشتر، و گاهی کمتر را بیشتر و گاهی بیشتر را کمتر دانستند. معمارانی که خانه را در دل تپه، بر فراز تپه اما بدون روح تپه بنا کردند، معمارانی که خانه را ماشین، ماشین را خانه، و خانه را خانه دانستند، اما همه آنها قبل از آنکه ابتدا بگویند آیا حق بنا کردن خانه را داریم یا نه؟
شاید باید همه ما معماران مدتی بیکار بنشینیم کنج عزلت کمی فکر کنیم و با تمام توان جمله آنتونیادس را با هم فریاد بزنیم: «برای ساختن نباید ساخت».
آیا حق بنا کردن خانه بر روی سیاره ای که از آن ما نیست را داشته‌ایم؟
منتشرشده در: مجله معماری طراح
نویسندگان: محمد حسین یزدانی, مرتضی نظری زاده
